Wygrała znów.

Tak trudno być z kimś, a jeszcze trudniej nie być. 

W smętnym łożu wspomnień przeszłości mary wić.

Zniknąć bez słuchu w labiryncie Dedala.

Krzyczeć błądząc, by Twój mikro-świat ocalał.

Kapryśna Fortuna szczerzy się złowieszczo. 

Ariadny poskąpiła. Nie jesteś wieszczką

Choć mimo to, przyszłość sobie, łkając, wróżysz. 

Niczym wywrotowiec mur wartości burzysz. 

Uwolnij mnie! Uwolnij z niewoli więzów. 

Uwolnij! Uwolnij! Od górnolotnych słów.

Pozwól! Pozwól odnaleźć wrota do serca.

Serwujesz ból, cierpienie... Duchowa nędza.

Nawet i Minotaura Ci odmówiono.

Łzy ciekną po policzkach. Czujesz jak płoną.

Padasz na zimną posadzkę realizmu.

Z ust wydobywa się ciche: Wygrałaś znów.

Samotność kładzie na Twych barkach brudny but.

Zwycięskie: Szach mat. Wygrała znów.

Złośliwe echo niesie: Wygrała znów, znów, znów...