...

Kolejne cierpienia doznane z ręki człowieka,

spoglądasz jak przez palce czas Ci ucieka.

Nie widzisz już sensu, odrzucasz broń.

Nie walczysz o miłości, czy szczęścia tron.

Koronę cierniową wręcza Ci tłuszcza,

strażnik prawa rzekome winy wytłuszcza.

Czyżbyś został męczennikiem świata?

Mentor z ludu przywołuje kata.

Sięga za pazuchę, lśniący miecz wyciąga.

Przed Tobą osobliwy widok się rozciąga.

Biegną w panice opętani żądzą mamony.

Na uschniętym drzewie czarne wrzeszczą wrony.

Tłum w takt wiatru podryguje.

Liść klonu w tańcu jak dziewczę wiruje.

Klown drwi rzucając ironicznym wzrokiem.

Głupcy debatują nad Twym wyrokiem.

Złodzieje, zabójcy, gwałciciele, oprawcy

klaszczą w dłonie na cześć samozwańczego zbawcy.

A Ty z nadzieją wciąż powtarzasz to samo słowo,

choć wiesz, że koszmar i tak rozpocznie się na nowo.

Po co trwać bezczynnie w monotonii bycia?

Miałeś tak wiele dróg do przebycia.

Jednak najtrudniejszą wybrałeś.

W cierpieniu, strachu ciągle trwałeś.

Bądź, co bądź masz jedno życie.

Jak szanse wykorzystałeś? Dowiesz się o świcie.

Gdy kur zapieje spadnie ze stołka głowa.

Zakończy się ta paranoidalna mowa.