I tak nie zrozumiesz.

Odszedłem. Zatopiłem się w bólu.

Utonąłem w troskach. W trwodze o lepsze jutro.

Zamknąłem oczy - nie widząc szalup ratunkowych.

Zamknąłem serce - nie dopuszczając nikogo.

Demon cynizmu mnie opętał.

Demon obojętności mną zawładnął.

Demon apatii, czystej bierności.

Wyciągają ku mnie szpony.

Zapadam się w sobie.

Dosięgam dna.

Psychika płata figla

rzucając się na pożarcie

rozgoryczonym,

bezdusznym

omamom.

Szelest kartek, mamrotanie,

potępiony chichot, krzyk złowieszczy,

puste oczy w mroku.

Huk. Światło. Dno. Płacz.

Wyjdźcie stąd wszyscy.

Wypierdalajcie.

Nie chcę... Nie.

Nie potrzebuję waszej pomocy.

Nie chcę słuchać waszych dobrych rad.

Nie chcę od was współczucia. Nie chcę.

Bo i tak nie rozumiecie tego o czym mówię.

Jak mówię.

Nawet nie próbujecie zrozumieć.